Υπολογισμός για το Ορθόδοξο Πάσχα. Ποιά ημερομηνία πέφτει ανά έτος

Ποια ημερομηνία πέφτει ανά έτος το Ελληνικό Ορθόδοξο Πάσχα

Δηλώσετε στο calculator μας το έτος που θέλετε να υπολογίσετε πότε πέφτει το Ελληνικό Ορθόδοξο Πάσχα, το Πάσχα Ελλήνων!

Η μαθηματική εξίσωση του Πάσχα – Ορθόδοξος Συναξαριστής

Πάσχα! Ελλήνων Πάσχα!

Έστω Ε= το έτος που θέλουμε να προσδιορίσουμε την ημερομηνία του ορθοδόξου Πάσχα, τότε το Πάσχα εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την X^η Απριλίου όπου το X υπολογίζεται από την εξίσωση:

Πότε πέφτει το Ορθόδοξο Πάσχα τα επόμενα έτη;  2019 – 2100

Έτη 1582 – 1582 – 1923 το Πάσχα στον Χριστιανικό κόσμο

Έως το έτος 1582 ο εορτασμός του Πάσχα ήταν κοινός σε όλο τον Χριστιανικό κόσμο και κοινό το ημερολόγιο (Ιουλιανό).
Από το έτος 1583 η καθολική εκκλησία εφαρμόζει το νέο Γρηγοριανό ημερολόγιο και η ημερομηνία του Πάσχα διαφοροποιείται.
Από το 1923 (χρονιά που η Ελλάδα εφάρμοσε το νέο ημερολόγιο) και μετά, ισχύει η ημερομηνία ως αναλύεται κάτωθι

Πάσχα Ορθοδόξων και Καθολικών – Ιστορικά στοιχεία

Οι Εβραίοι γιορτάζουν το Πάσχα λοιπόν σε ανάμνηση της διάβασης της Ερυθράς Θάλασσας και της απελευθέρωσής τους από τον αιγυπτιακό ζυγό της δουλείας τους.

Βέβαια το Πάσχα γιορταζόταν και από τους Αιγυπτίους με άλλο περιεχόμενο, το πέρασμα, τη διάβαση του Ηλίου από τον ισημερινό (εαρινή ισημερία δηλαδή) και οι Εβραίοι έδωσαν στη δική τους διάβαση το ίδιο όνομα που προϋπήρχε στην Αίγυπτο.

Οι Εβραίοι γιόρταζαν το Πάσχα τους στις 14 του μήνα Νισάν (μεταξύ Μαρτίου και Απριλίου).

Έψηναν ένα αρνί, του οποίου δεν έσπαζαν τα πόδια, έτρωγαν πικρά χόρτα και ψωμί άζυμο. Το άζυμο ψωμί σήμαινε τη βιαστική φυγή τους από την Αίγυπτο, τόσο βιαστική που δεν πρόφταιναν να αφήσουν το ζυμάρι να ζυμωθεί με τους μύκητες που περιείχε το προζύμι, τα πικρά χόρτα την πικρία της δουλείας στην Αίγυπτο.

Αντίστοιχα για τους χριστιανούς η Σταυρική θυσία και η Ανάσταση του Χριστού σήμανε την διάβαση από τη δουλεία της αμαρτίας στην ελευθερία που χαρίζει ο Χριστός.

Η ονομασία Πάσχα παρέμεινε και στον Χριστιανισμό και την Εκκλησία του Χριστού αλλά με το νέο πνευματικό περιεχόμενο της διάβασης από τη δουλεία του κακού στην Ανάσταση και την ελευθερία που χαρίζει ο Χριστός.

Για τους χριστιανούς αργότερα το αρνί που θυσίαζαν οι Εβραίοι χωρίς να του σπάσουν τα πόδια συμβόλιζε τον Αμνό του Θεού, τον Χριστό, του οποίου οι στρατιώτες, όταν σταυρώθηκε, δεν έσπασαν τα σκέλη. Ερμηνεία συμβολική με προφητικό περιεχόμενο.

Εκκλησιαστικό ημερολόγιο – Γρηγοριανό ή Νέο Ημερολόγιο

Όπως είναι γνωστό, από τις 23 Μαρτίου 1924 το εκκλησιαστικό ημερολόγιο συνταυτίστηκε με το πολιτικό, με το Γρηγοριανό ή Νέο Ημερολόγιο, δηλαδή, που είχε θεσπίσει η Ελληνική Πολιτεία ένα χρόνο νωρίτερα, χωρίς όμως τη μετακίνηση του Πασχαλίου που ακολουθεί και υπολογίζεται, ακόμη και σήμερα, με βάση το Ιουλιανό Ημερολόγιο και τον 19ετή σεληνιακό κύκλο του Μέτωνος.

Αποτέλεσμα αυτών των αποφάσεων είναι και το γεγονός της διαφοράς που έχουμε στον εορτασμό του Πάσχα από τις ανατολικές και τις δυτικές εκκλησίες.

Πολλοί, μάλιστα, πιστεύουν σήμερα ότι η διαφορά στον εορτασμό του Πάσχα από τις ανατολικές και τις δυτικές εκκλησίες βασίζεται σε θρησκευτικούς και δογματικούς λόγους αν και κάτι τέτοιο δεν είναι αλήθεια αφού η πραγματική διαφορά έχει να κάνει με την αστρονομία και τα ημερολόγια και όχι με αυτή τούτη την θρησκεία γιατί απλούστατα ο προσδιορισμός του Χριστιανικού Πάσχα συνδέεται άμεσα με την περίοδο του Εβραϊκού Πάσχα, που γιορταζόταν κατά την ημέρα της πρώτης εαρινής πανσελήνου.

Εκκλησίες – Πάσχα σε διαφορετικές ημερομηνίες.

Γι’ αυτό άλλωστε στους πρώτους τρεις αιώνες της χριστιανοσύνης οι διάφορες εκκλησίες γιόρταζαν το Πάσχα σε διαφορετικές ημερομηνίες.

Άλλες μεν κατά το παράδειγμα των αποστόλων Ιωάννη και Παύλου, κατά την ημέρα του θανάτου του Χριστού την 14η του Εβραϊκού μηνός Νισσάν, μία δηλαδή ημέρα πριν από την γιορτή του Εβραϊκού Πάσχα (το οποίο γιορτάζονταν την ημέρα της πρώτης εαρινής πανσελήνου) και σε οποιαδήποτε ημέρα της εβδομάδας και αν συνέπιπτε, άλλες δε πάντοτε κατά την Κυριακή που έπονταν της πρώτης εαρινής πανσελήνου.

Λόγω των διαφορών αυτών στον εορτασμό του Πάσχα από τις διάφορες εκκλησίες η Α’ Οικουμενική Σύνοδος, που συνεκλήθη στη Νίκαια της Βυθυνίας από το Μέγα Κωνσταντίνο το 325 μ.Χ., θέσπισε τα του προσδιορισμού της εορτής του Πάσχα με μία εγκύκλιο επιστολή του Μεγάλου Κωνσταντίνου, όπου εκτίθεται ο γνωστός από τότε ως «Όρος της Νικαίας».

Σύμφωνα μ’ αυτόν:

«Το Πάσχα θα πρέπει να εορτάζεται την Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο της άνοιξης, και αν η πανσέληνος συμβεί Κυριακή τότε να εορτάζεται την επομένη Κυριακή (για να μην συμπέσει με τον εορτασμό του Εβραϊκού Πάσχα).»

Ο εορτασμός του Πάσχα λοιπόν συνδέθηκε άμεσα με την εαρινή ισημερία και την πρώτη πανσέληνο της άνοιξης. Όπως άλλωστε αναφέρει και στη διδακτορική του διατριβή ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος

«… αξιοσημείωτον τυγχάνει το γεγονός ότι η Α’ Οικουμενική Σύνοδος, θελήσασα να ορίση την ημέραν εορτασμού του Πάσχα, δεν ώρισε μήνας και ημέρας του Ιουλιανού Ημερολογίου, αλλ’ έθετο ως σταθεράν βάσιν του υπολογισμού την εαρινήν ισημερίαν, δηλ. ώρισε τα κατά τον εορτασμόν ουχί ημερομηνιακώς, αλλ’ αστρονομικώς, και τούτο διότι το κανονικώς ενδιαφέρον δεν είναι η ημερομηνία, αλλ’ η ισημερία.»

Πάσχα – Σύνοδος της Νίκαιας. Αστρονομικό – μαθηματικό πρόβλημα

Το όλο θέμα δηλαδή είναι πλέον, με βάση τον όρο της Νικαίας, ένα καθαρά αστρονομικό-μαθηματικό πρόβλημα, γι’ αυτό και η Α’ Οικουμενική Σύνοδος λόγω της ακμής της αστρονομίας και των μαθηματικών στην Αλεξάνδρεια, ανέθεσε στον εκάστοτε Πατριάρχη Αλεξανδρείας με γράμματά του, που ονομάζονταν «πασχάλια γράμματα» να γνωστοποιεί κάθε χρόνο στις άλλες εκκλησίες την ημέρα του Πάσχα, αφού υπολογιστεί με την βοήθεια των αστρονόμων της Αλεξάνδρειας η ημερομηνία της πρώτης εαρινής πανσελήνου.

Μετωνικός Κύκλος – Κύκλος του Μέτωνα

Η σημερινή δηλαδή διαφορά του εορτασμού του Πάσχα από τις δυτικές και τις ανατολικές εκκλησίες βασίζεται αφ’ ενός μεν στο λάθος των 13 ημερών του Ιουλιανού Ημερολογίου και αφ’ ετέρου στον επίσης ελλιπή Μετωνικό Κύκλο (5ος αιώνας π.Χ.) με τον οποίο η Ορθόδοξη εκκλησία εξακολουθεί να υπολογίζει τις ημερομηνίες των εαρινών πανσελήνων.

Γιατί σύμφωνα με τον Σεληνιακό κύκλο του Μέτωνα 19 Ιουλιανά έτη είναι περίπου ίσα με 235 σεληνιακούς συνοδικούς μήνες.

Υποτίθεται δηλαδή ότι μετά παρέλευση 19 ετών οι ημερομηνίες των πανσελήνων επαναλαμβάνονται. Αυτό όμως δεν είναι τελείως ακριβές.

Επειδή σήμερα γνωρίζουμε ότι ένας συνοδικός μήνας είναι ίσος με 29,530588 ημέρες οι 235 μήνες του μετωνικού κύκλου μας κάνουν 6.939,688180 ημέρες.

Γνωρίζουμε επίσης ότι το τροπικό (ηλιακό) έτος έχει διάρκεια 365,242199 ημέρες, που σημαίνει ότι στα 19 έτη του μετωνικού κύκλου θα έχουμε 6.939,601781 ημέρες.

Ανάμεσα στους 235 συνοδικούς μήνες και τα 19 τροπικά έτη υπάρχει μια διαφορά 0,086399 της ημέρας, ή 2 ώρες, 4 λεπτά και 24,8736 δευτερόλεπτα σε κάθε 19ετή κύκλο.

Ιουλιανή εαρινή ισημερία – Νέο Γρηγοριανό ημερολόγιο

Με την πάροδο όμως των ετών τα λάθη αυτά έχουν συσσωρευτεί. Έτσι στις 13 ημέρες της λανθασμένης Ιουλιανής εαρινής ισημερίας, προστίθεται και το λάθος του 19ετούς μετωνικού κύκλου, το οποίο ανέρχεται σήμερα σε 5 περίπου ημέρες.

Η Ελληνική Ορθόδοξος Εκκλησία, παρ’ όλο που όπως είπαμε έχει αποδεχτεί από το 1924 το νέο Γρηγοριανό ημερολόγιο για τις ακίνητες εορτές, εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να χρησιμοποιεί το παλαιό Ιουλιανό ημερολόγιο, και τον κύκλο του Μέτωνος, για τον προσδιορισμό της ημερομηνίας του Πάσχα.

Πολλές φορές μάλιστα αντί να γιορτάζουμε το Πάσχα την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο της άνοιξης, εμείς το γιορτάζουμε μετά τη δεύτερη εαρινή πανσέληνο, ενώ ορισμένες φορές το γιορτάζουμε τη δεύτερη Κυριακή της δεύτερης πανσελήνου της άνοιξης, όπως θα γίνει φέτος, αντί της πρώτης Κυριακής μετά την πρώτη εαρινή πανσέληνο που όρισε η Σύνοδος της Νικαίας.

Έτσι λοιπόν τα δύο αυτά υπολογιστικά μαθηματικά – αστρονομικά σφάλματα, των 5 ημερών του κύκλου του Μέτωνος και των 13 ημερών του Ιουλιανού ημερολογίου, που υπεισέρχονται στον υπολογισμό του Ορθόδοξου Χριστιανικού Πάσχα, μας απομακρύνουν διττώς από το γράμμα αλλά και το πνεύμα του όρου της Νικαίας.

Ιουδαϊκό Πάσχα – Πρώτη εαρινή πανσέληνο

Έτσι ώστε να είναι φανερό ότι ενώ τηρείται η συνοδική διάταξη ως προς το Ιουδαϊκό Πάσχα (που δεν τηρούν οι δυτικές εκκλησίες), παραβιάζεται εν τούτοις ως προς το ουσιαστικότερο μέρος της, ως προς την πρώτη δηλαδή Κυριακή μετά την πρώτη εαρινή πανσέληνο.

Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι και το γεγονός της διαφοράς που έχουμε στον εορτασμό του Πάσχα από τις ανατολικές και τις δυτικές εκκλησίες.

Η διαφορά αυτή δεν άπτεται καθόλου πάνω σε δογματικά θέματα της Χριστιανικής Εκκλησιαστικής λατρείας ή θρησκείας.

Γιατί όπως είδαμε το όλο θέμα του προσδιορισμού της εορτής του Πάσχα είναι ένα απλό αστρονομικό – μαθηματικό πρόβλημα. Γι’ αυτό άλλωστε και οι πρώην Οικουμενικοί Πατριάρχες Δημήτριος και Αθηναγόρας, πρότειναν

«…πρώτον πανορθόδοξον και δεύτερον Πανχριστιανικήν ιεράν συμφωνίαν, προς καθορισμόν σταθεράς Κυριακής διηνεκώς από κοινού εορτασμού του ενός Χριστιανικού Πάσχα υφ’ απάντων των ανά την Οικουμένην Χριστιανών…..»